In mijn eigen bedrijf (www.fortia.nl) ontwikkelde ik me de afgelopen 30 jaar van verpleegkundige naar trainer, coach, acteur, auteur en dementiedeskundige. Ik schreef het boek ‘Is dementie erg?’. Door de coronacrisis zat ik ineens thuis. Mijn werk speelde zich voornamelijk af in zorginstellingen. Daar mocht ik nu niet meer naar binnen. Help wat nu? Ik had altijd gewerkt met zoveel plezier en liefde. Het was mijn passie en nu had ik niks meer te doen.
Op aanraden van Mieke ben ik een nieuwe lezing gaan maken. De overtuiging ‘Dat kan ik niet’ speelde natuurlijk weer op. Zij heeft me daarbij geholpen door allerlei artikelen te sturen en verschillend boekentips te geven. De nieuw ontwikkelde lezing ‘We gaan het anders doen’ heb ik twee keer, via congressen, digitaal mogen geven omdat we door corona niet bij elkaar mochten komen.
Door in zoveel verschillende huizen te mogen observeren, viel me op dat zorgmedewerkers overbelast waren en dat mensen met dementie ongelukkig waren. Het werd me ook duidelijk hoe dat kwam.
Dit legde ik uit in de lezing, maar dat werd me niet in dank afgenomen. Mensen hebben er moeite mee om te horen dat het anders kan. ‘We hebben het altijd zo gedaan en zo gaat het goed.’ Terwijl ik zie hoe ze weer plezier in hun werk kunnen krijgen en de mensen met dementie meer tevreden kunnen maken.
Toen ben ik de boekjes Ik zie ik zie wat ik zie en Het gebeurt, of je het wilt of niet gaan schrijven om daarin te laten zien dat het leven anders, makkelijker, eenvoudiger kan. Het was bijzonder te voelen dat het door mij heen geschreven werd. Het ging zo moeiteloos, zo vanzelf. Hoe bijzonder. De boekjes lees en herlees ik nog steeds en iedere keer word ik opnieuw geraakt. Ze zijn zo helpend. Ik heb er heel veel aan.
Ik gun dit mensen ook; makkelijker in het leven te komen staan.