Hij is jong, succesvol, alleenstaand en werkt op kantoor. Het leven begint net. Om zich te bewijzen, werkt hij zichzelf binnen 1 jaar kapot tot er bijna niets meer over is. Februari 2020, Corona. In een klein appartement hobbelt hij nu al een jaar van bed naar keuken naar bank naar bed. De wekker staat zo laat mogelijk. Hij slobbert het ontbijt weg voor Zoom. Er dringt niets door. Weg dag. Om 19 uur maakt hij spaghetti en met de bak in zijn hand loopt hij drie meter naar zijn bank en gaat liggen voor Netflix. Vijf uur later sloft hij naar zijn slaapkamer en gaat liggen wachten op de slaap die niet komt. Dat x 365.
Therapie in coronatijd. Deze jongeman is van een burn out, in een depressie beland, met angstklachten. Hij komt amper buiten. De eerste stap in een behandeling tegen depressie is normaliter activeren. Lastig. Alles wat mogelijk is, is wandelen. Niet bepaald een liefhebberij van deze jongen. Wat dan? De sportscholen zijn dicht. Thuis fitness doen, vergt discipline en motivatie. Die is er niet. Hij heeft het laten zitten en is tien kilo zwaarder. Hij is moe, moe moe. Dankzij de stappenteller krijg ik hem uiteindelijk in beweging. Hij loopt 70.000 stappen in drie dagen. Ook hierin is hij grenzeloos.
Nog een belangrijke stap om jezelf uit een depressie te worstelen, is ‘leuke dingen doen’, of lichtpuntjes opschrijven. Tja. Door de avondklok ziet hij geen vrienden. Festivals zijn er niet. Kroegen zijn dicht. Zijn familie houdt hem op afstand en daten betekent drie uur door een ijskoud park kuieren. Ook dat heeft hij laten zitten. Patronen uit zijn jeugd spelen op. Wie zit er nu op hem te wachten? Zijn vader liet vrouw en kinderen in de steek toen de jongen net zes jaar was. Hij fantaseert over methoden om er een einde aan te maken. De eenzaamheid heeft hem zwaar te pakken.
Depressie is als een deken op onderliggende emoties. Ondanks de uitzichtloosheid van de lockdown gaan we therapieën. De jongen moet nog leren voelen. Er ligt een diepe, donkere poel met verdrietige gebeurtenissen onder zijn flitsende bestaan als succesvol zakenman. Hard werken, was zijn remedie. Wie hard gaat, voelt niks. Toen dat niet meer ging, verloor hij zijn bestaansrecht. Want je bent wat je doet. En hij was dus niks. Deze lockdown moet niet lang meer duren. Ik gun hem de wereld en de kans te ontdekken hoe leuk het is te kiezen voor iets anders dan werk.
