Recensie Engagement: Gelukkig ik ben gewoon autist 

Engagement met Autisme over Gelukkig ik ben gewoon autist van Ferrian Jonker: "Een goed leesbare, vlotte en illustratieve schrijfstijl." Als u nog nooit de kans kreeg om eens mee te mogen lopen door het veelzijdige leven van iemand van 84, die pas net ontdekt heeft dat hij autisme heeft én hoogbegaafd is, dan is dit uw boek! (Beide kreeg hij al mee bij zijn geboorte). Voor anderen is het één en al herkenning.

Misverstanden en onbegrip over autisme

Wat zijn er toch nog steeds veel misverstanden en onbegrip over autisme. Zo zouden mensen met autisme: “Van een vreemde planeet komen, zich onmogelijk gedragen, zwakbegaafd zijn, met merkwaardige en nutteloze interesses waar ze helemaal in opgaan en vooral zouden ze niet passen in een ‘normale’ omgeving. Ze kijken je niet aan en kunnen geen normaal gesprek voeren.” Ferrian Jonker rekent hier op heel natuurlijke wijze mee af, met een goed leesbare, vlotte en illustratieve schrijfstijl. In plaats van de vooroordelen te versterken, of te weerleggen, laat hij zien hoe dit werkelijk is. Ook schuwt hij niet om de ‘zwaardere’ kanten van zijn persoonlijkheid onder de loep te nemen. Hij vertelt kleurrijk en treffend over zijn jeugd, zijn verdriet, zijn werk, hoe hij omging met vriendschappen, over zijn huwelijk, zijn angsten, zijn brede interesses en zijn leervermogen. Bovendien is hij in staat om verder te kijken dan zichzelf en tips te geven aan mede ASS’ers en HB’ers.

Autisme en hoogbegaafdheid

Die twee eigenschappen, autisme en hoogbegaafdheid, heeft hij gebruikt om uiteindelijk in balans te komen met zichzelf en zijn omgeving. Als hij met zijn autisme vast dreigt te lopen, kan hij dat met het andere (zijn HB) deels weer compenseren. De typische spraakverwarringen die bij autisme ontstaan waardoor men vlak langs elkaar heen ‘communiceert’ noemt hij treffend Viaductconversatie. Het boek loopt op een heel natuurlijke manier door alle fases van Ferrians leven met zeer precieze details over zijn worstelingen, het pesten op school en werk, zijn 47-jarig huwelijk en hoe hij pas na het overlijden van zijn vrouw Beppie zijn autisme ontdekt en dan beseft hoe dat voor haar moet zijn geweest. Tot slot laat Ferrian zijn gedachten gaan over autisme bij senioren en hoe dat wordt beïnvloed door het nog steeds heersende onbegrip en de onkunde bij zorgverleners, diagnostiek, ouderenzorgers en bezuinigers. Artikel Autisme en ouderen uit Engagement met Autismer - zomer 2016

---

Boekrecensie in Engagement met Autisme (NVA)- Jaargang 43, zomer 2016 Titel: Gelukkig ik ben gewoon autist van Ferrian Jonker (84) Gelezen door Vincent L. van Loenen