Rob Kerkhoven [auteur] maakt zich zorgen over onze OUDERENZORG!

Nijpende situaties

Rob Kerkhoven (1951) werd geboren in Utrecht en groeide op in de Achterhoek. Na het gymnasium studeerde hij geschiedenis aan de Universiteit van Amsterdam. Na 25 jaar werken als leraar geschiedenis hield hij het onderwijs voor gezien. Hij ontdekte de liefde voor het schrijven toen hij columns ging schrijven voor de Leeuwarder Courant en Heerenveense Courant. Daarnaast werkte hij als adviseur bij het Centrum voor Internationale Samenwerking in Lelystad. In 2006 debuteerde hij met Vorden, van twaalf bakkers naar drie, over het verdwijnen van de middenstand in het dorp waar hij opgroeide. Dat debuut werd in 2008 gevolgd door Tweeëntwintig Kerels, een boek met elf voetbalverhalen. In 2017 kwam het autobiografisch getinte Mijn Elfhuizentocht, 1951-2016 uit. En nu verschijnt Ouderenzorg. Eindstation Methusalem.

Rob: “Ja, ik maak mij zorgen over hoe wij met onze ouderen omgaan. Mensen moeten en willen langer thuis wonen. De bejaardenhuizen van vroeger zijn verdwenen en het aantal verzorgingshuizen neemt af. Ouderen die zorg nodig hebben, moeten dat veelal zelf organiseren. Vooral voor mensen die minder ruim bij kas zijn of een beperkt sociaal netwerk hebben, levert dat nijpende situaties op.” Toch hoopt de historicus dat Nederland waakt voor zijn sociale samenhang en dat zijn scenario geen waarheid wordt.

Van dichtbij ervaart Kerkhoven ook persoonlijk welke knelpunten het huidige beleid voor ouderen oplevert. “Mijn schoonmoeder van 87 jaar woont zelfstandig en kan zich gelukkig nog steeds redelijk redden. Maar bij een overbuurvrouw van dezelfde leeftijd, die helaas minder vitaal is, zie ik het tegenovergestelde gebeuren.” Kerkhoven (1951) behoort tot de generatie babyboomers. Zelf hoopt hij vooral zo lang mogelijk geestelijk gezond te blijven. Nieuwe woonvormen zoals de woongroepen van senioren die naar elkaar omkijken, spreken hem aan.

Lees hier zijn blogs

“Ik hoop dat ik nooit gelijk zal krijgen, maar gerust ben ik er niet op.”