Anorexia Nervosa, Boulimia Nervosa, Binge-eating disorder en andere eetstoornissen: Iedereen met een eetstoornis is hoogsensitief. Veel mensen zijn jarenlang bezig om te herstellen van een eetstoornis. Een onderbelicht aspect hierbij is de relatie met hoogsensitiviteit.
Wanneer je inzicht hebt in je eigen hoogsensitiviteit en dit kunt integreren in je dagelijks leven, herstel je voorgoed van je eetstoornis.
Fragment uit Calorieën met voelsprieten, hoofdstuk 6: Ontwikkeling van eetstoornis bij hoogsensitieve mensen
Ik was 16 jaar en zat niet lekker in mijn vel. Ik wist niet wie ik was en wat ik wilde met mijn leven. Ik vond mezelf weinig waard. Mijn omgeving wist niet wat er zich bij mij van binnen afspeelde. Daar had ik zelf niet eens contact mee. Het was leeg. Leeg van alle gebeurtenissen uit de voorafgaande jaren. Ik voelde me als een verpakking zonder inhoud. Mijn verpakking was het enige dat tastbaar en zichtbaar was. Ik kon het zien, aanraken en als visitekaartje gebruiken voor de buitenwereld. De inhoud was wel leeg, maar ik kon de verpakking op zijn minst perfectioneren. Ik was niet tevreden over mijn lichaam omdat het in kilo’s was toegenomen. De opmerking van mijn vader over mijn gewichtstoename bleef door mijn hoofd spoken en ik besloot te gaan afvallen. Dan zouden anderen me vast fantastisch vinden en zou ik gezien worden. Ik bestudeerde het calorieënboekje van mijn moeder. Binnen twee weken wist ik van alle voedingsmiddelen hoeveel calorieën erin zaten. Ik verzocht mijn moeder mijn tartaartje niet meer in boter te bakken, maar gewoon in een anti-aanbakpan. Ik ging samen met een vriendin twee tot drie keer per week fitnessen en leefde soms nog op enkele appels en rijstwafels per dag. Ik voelde me zwak, had het altijd koud en was obsessief bezig met het tellen van calorieën. Ik dacht alleen nog maar aan al dan niet eten en hoe ik er onderuit kon komen. Ik ging vroeg naar bed, zodat ik niet meer in de verleiding kwam om te gaan eten. Bovendien stond ik drie keer per dag op de weegschaal. Na enkele weken vroegen anderen of ik was afgevallen. Dat gaf een enorme kick. Ik was ergens goed in. Ik zorgde ervoor dat mijn gewicht net niet laag genoeg was om te worden opgenomen, want dan moest ik gaan eten en dat wilde ik niet. Ik wist hoe ik op een bepaald gewicht kon blijven en ik braakte of laxeerde niet. Ik at alleen erg weinig en probeerde zoveel mogelijk te bewegen. Vanaf de dag dat ik begon af te vallen, veranderde mijn leven. Het verbaasde me dat het afvallen lukte en dat het me zo gemakkelijk af ging. Ik voelde me sterk en mooi. Dit was waar ik goed in was. Het beheersen van mijn gewicht en alles wat erbij hoorde was mijn wereld. Ik had deze eigen wereld onder controle en ik liet niemand toe. Ik wist niet van ophouden en kende mijn fysieke grenzen niet. De anorexia ontwikkelde zich binnen enkele weken. Daarna wilde ik bewijzen dat ik in andere dingen ook zo goed was. Ik maakte alles grondig schoon op mijn kamer en zorgde dat het huis in orde was wanneer mijn moeder thuis kwam van haar werk. Ik werkte drie dagen per week een aantal uur in een snackbar en daarmee verdiende ik mijn eigen geld. Op het mbo leerde ik me suf op proefwerken, terwijl anderen er niets voor hoefden te doen. Ik begon me steeds sociaal wenselijker te gedragen. Mijn innerlijke criticus, ontstaan in de tijd dat ik mijn hooggevoeligheid ben gaan onderdrukken, deed goed zijn best. Mijn leven was een opsomming van zelfgecreëerde sancties geworden.Linda, 23 jaar, Boulimia Nervosa en hoogsensitief: “Ik werd erg gepest op de basisschool, maar eigenlijk worstelde ik altijd al met het leven. Voeding was een manier om met spanning om te gaan. Kort voor de eetstoornis is mijn vader overspannen geweest en dat overheerste enorm thuis. De uiteindelijke druppel is het overlijden van mijn opa geweest.” Marielle, 38 jaar, Boulimia Nervosa en hoogsensitief: “Ik kreeg een relatie met een jongen die mijn ouders niet zagen zitten. Daardoor ging ik op mijn zeventiende al samenwonen. Ik was vaak alleen en had niets om handen. Ik voelde me in de steek gelaten door mijn ouders. Doordat ik zo ongelukkig was, ging ik in mijn eentje eten. Ik kreeg enorme vreetaanvallen. Ik kwam veel in gewicht aan. Ik probeerde af te vallen, maar het lukte me niet. Ik moest toen een oplossing gaan bedenken zodat ik afviel en toch kon blijven eten. Zo ben ik met begonnen met braken.” Natascha, 41 jaar, Bing-eating disorder en hoogsensitief: “Mijn eetstoornis ontwikkelde zich tijdens mijn eindexamen. Ik was enorm bang om te zakken. Tegelijkertijd gingen mijn ouders scheiden en was er veel ruzie in de familie. Ik kreeg een lieve vriend, maar hij vond dat ik best zwaar was. Deze opmerking over mijn gewicht was de trigger voor het begin van mijn eetstoornis”Vanessa Pilloni