Het is of de gure wind haar tegen probeert te houden, maar ze knijpt haar handen stevig om de takken. De naalden prikken door haar wanten. Ze rilt en snuift de dennengeur op. Na tien dagen avonddienst is ze kapotmoe. In haar flat staat de kachel nog niet aan en huiverend trekt ze met stijve vingers haar jas uit. Aan haar voeten ligt de boom. Ze draait de deur op slot. Nu twee dagen niks.
Net als ze haar eerste slokje chocolademelk wil nemen, gaat de telefoon. ‘Hallo?’ roept ze drie keer. Niks. Opgelucht hangt ze op. Gelukkig niet weer de roostermaker. Deze kerst doet Marijke niks. Ze gaat voor het ouderwetse kerstgevoel. De versiering van moeder blinkt haar tegemoet. Engeltjes met zilveren vleugels, rode glitterballen en glanzend engelenhaar. Gloria in Excelsis Deo staat op de piek.
Love Actually
‘And so this is Christmas’, galmt ze mee met Sky Radio. Na anderhalf uur is haar flat één grote kerstshow. Ze knikt tevreden. Afgelopen kerst liep ze met kwijlbakjes en doeken rond het sterfbed van haar moeder. Nu is Marijke aan de beurt. Met port en chocolade duikt ze Love Actually in. Als de film af is, zet ze vlug een andere op. Haar voeten willen maar niet warm worden. De pizza is te zout.
Als de telefoon voor de tweede keer rinkelt, neemt ze haastig op. ‘Marijke?’ klinkt een bibberstem. Oudtante Anna vertelt dat ze een kaarsje ging branden voor Moeder Maria, struikelde en niet meer kan lopen. Wat nu? Marijke voelt de twee luie kerstdagen door haar vingers glippen. Haar zus zit met gezin in kerst-quarantaine. Haar broer wilde niet eens helpen bij zijn eigen moeder. En de zorg is overbelast.
Kerstgevoel
De interne dialoog duurt niet lang. Het is kerst, tante Anna is eenzaam en ze woont niet ver van haar vandaan. ‘Nee’ zeggen, is geen optie. ‘Ik kom eraan.’ Marijke pakt vlug paracetamol en een grote krat vol lekkers. Ook neemt ze een klein boompje en kerstversiering mee. Als de koude wind haar in het gezicht slaat en ze alles in haar auto propt, voelt ze het. Het enige echte kerstgevoel van vroeger.