Jonge verpleegkundigen verlaten soms vroegtijdig het vak omdat ze op een vervelende manier bejegend worden door medewerkers in het team die er al langere tijd zitten. Goed dat daar aandacht voor is!
Het zette me even aan het denken. Zelf heb ik mijn opleiding tot verpleegkundige al lang geleden afgerond. Ik rolde er letterlijk doorheen: ik vond het zo leuk en het lag me! Maar die ene werkbegeleider op de afdeling chirurgie, ze heette Anja, heeft een periode lang voor veel onzekerheid bij me gezorgd. Haar manier van feedback geven, maakte mij onzeker in plaats van enthousiast. Als ik met haar de nachtdienst moest draaien, voelde ik me erg beoordeeld en voelde geen ruimte om te leren. Ruim 20 jaar later ken ik geen namen meer van mijn begeleiders van toen, alleen deze ene naam die samengaat met de ‘negatieve’ ervaring. Wat een impact heb je eigenlijk als begeleider op jonge nieuwkomers in je vak!
In Van droom naar mogelijkheden kom je de handreiking van de zeepkist tegen. Een moment waarop bewust aan de nieuwkomer in het team met oprechte interesse wordt gevraagd: Hoe vind je het bij ons?
Confronterend? Ja!
Spannend? Ja! Voor beiden.
Ga de dialoog aan. Dat is goed voor het wederzijdse vertrouwen en de frisse blik van de ander is enorm leerzaam.
