Op 16 februari 2024 overleed Ferdinand Andringa na een kort ziekbed op 93-jarige leeftijd in het ziekenhuis. Ferdinand schreef onder de naam Ferry Jonker 2 boeken over autisme: Gelukkig, ik ben gewoon autist en Autisme als zegen. Met zijn heengaan verliezen we een man van intellect, humor en scherpe inzichten, die zijn leven wijdde aan het begrijpen en zichtbaar maken van autisme – niet alleen voor zichzelf, maar voor velen die zich in zijn verhalen herkenden.
Een leven van kennis en verwondering
Ferdinand was een man met een onuitputtelijke nieuwsgierigheid. Hij verslond boeken, verdiepte zich in geschiedenis, taal, wetenschap en filosofie, en wist met zijn brede kennis iedereen te boeien die naar hem wilde luisteren. Hij was een denker, een verhalenverteller, een wandelende encyclopedie die de wereld in puzzelstukken zag en deze met indrukwekkende precisie aan elkaar kon leggen.
Zijn zoektocht naar begrip over zichzelf en de wereld om hem heen leidde hem uiteindelijk naar een late diagnose van autisme. Het gaf hem de woorden voor iets wat hij altijd al voelde, maar nooit helemaal kon plaatsen. Het bracht hem niet alleen duidelijkheid, maar ook een missie: om het bewustzijn over autisme, vooral bij volwassenen en ouderen, te vergroten en de kloof tussen ‘de wereld’ en mensen met autisme te verkleinen.
Schrijver en pleitbezorger voor autisme
In zijn boeken Gelukkig, ik ben gewoon autist en Autisme als zegen vertelde Ferdinand openhartig over zijn leven met autisme. Hij beschreef niet alleen de uitdagingen, maar ook de bijzondere talenten en mogelijkheden die ermee gepaard kunnen gaan. Zijn boodschap was er een van acceptatie en begrip – zowel voor mensen met autisme zelf als voor hun omgeving. Zijn boeken boden herkenning, troost en inzicht voor velen die worstelden met dezelfde vragen als hij.
Hij zette zich in voor de erkenning van autisme bij ouderen, een onderwerp dat nog te vaak onderbelicht blijft. In een wereld die vaak te snel en te chaotisch is, zocht Ferdinand naar structuur en logica – en bood hij anderen de handvatten om hetzelfde te doen. Zijn scherpe analyses, zijn soms confronterende eerlijkheid en zijn hart voor de zaak maakten hem een uniek en bijzonder mens.
Een vriend en inspirator
Wie Ferdinand kende, weet dat hij een uitgesproken, energiek en soms eigenzinnig persoon was. Hij kon eindeloos praten over een onderwerp dat hem boeide en zag verbanden waar anderen die niet zagen. Zijn kennis was immens, zijn passie grenzeloos, en zijn humor droog en scherp. Tegelijkertijd was hij een trouw vriend, een toegewijde echtgenoot en vader en een man met een groot hart voor de mensen die hem accepteerden zoals hij was.
Zijn overlijden laat een leegte achter, maar ook een nalatenschap van inzicht en begrip. Ferdinand leerde ons dat autisme niet iets is wat ‘opgelost’ moet worden, maar iets wat begrepen en gewaardeerd moet worden. Hij was een man die het lef had zichzelf te zijn in een wereld die dat niet altijd begreep – en daarmee een inspiratie voor velen.
Wij zullen hem missen.
Wij wensen zijn familie en vrienden veel sterkte toe in deze moeilijke tijd.