.st0{fill:#FFFFFF;}

Een boze vader 

 18 februari 2021

  • 1 minuten leestijd 

 

Ze doen niks daar in Den Haag en hij maar belasting betalen. Ja, met auto en chauffeur rondrijden en op dure diners zijn centen opmaken. Dat kunnen ze. Maar op tijd het Persoonsgebonden Budget overmaken waar hij recht op heeft… ho maar. Dan zijn er ook nog té weinig parkeerplaatsen. Studenten zijn lui. Duitsers zijn en blijven moffen. En voor de gekleurde medemens geldt: aanpassen of oprotten.

Verdraagzaamheid

Het zondagse bezoek aan vader is voor Peter een steeds grotere opgave. Het is als een podcast van Lange Frans. Een soepje van kwaadaardige suggesties over corruptie, onbekwaamheid en onrechtvaardigheid gebaseerd op ‘feiten’ van het internet. Ene oor in, andere oor uit; zo houdt Peter het vol. Na anderhalf uur vlucht hij naar buiten, terug naar de verdraagzaamheid van gewone mensen.

Vlagen van vroeger helpen niet. Zijn vader briesend in zijn stoel over gedoe op het werk met domme collega’s en slechte chefs. Zijn vader vloekend voor het journaal. Zijn vader klagend over een buurman en zijn asociale boom. De gifstraal ging soms ook Peters kant op. ‘Kan je dan niks?’ blafte vader bij zijn eerste poging een fietsband te plakken. Het vele afkraken van pa voelt hij nóg in zijn botten.

Complimenten

‘Ik heb van mijn vader geleerd hoe het niet moet’, aldus Peter. Hij werd een goede vader voor zijn zoon. Hij luistert geduldig naar verhalen over voetbal en games. Hij geeft complimenten. Ook leert hij de jongen dat alles twee kanten heeft en dat je soms verliest. Ze kijken samen de film Coco over de dood. ‘Je bepaalt eigenlijk zelf hoe mensen je herinneren’, concludeert zijn zoon ernstig. Peter knikt.

Een keer in de drie weken gaat hij met lood in zijn schoenen naar zijn vader. Zijn zoon hoeft niet mee. Die is een beetje bang voor opa. Het geklaag klinkt steeds warriger de laatste tijd. ‘Hoe ga je mij herinneren?’ vraagt zijn vader zomaar ineens. Peter kijkt weg. Hij kan niet liegen en zwijgt. Vader gromt wat en begint over de nieuwe corona-maatregelen. Daar deugt niets van. Peter kijkt op zijn horloge. Nog een half uur.

>