Ik las een blog met de titel Autisme en Maatschappij op de website van Saam Uitgeverij, op LinkedIn en op andere sociale media. https://www.saamuitgeverij.nl/autisme-en-maatschappij/ De auteur is Sylvia Stuurman. Volgens haar profiel is ze autistisch, universitair docent informatica en autodidactisch deskundige op het gebied van autisme. Ze publiceert vaak over diverse aspecten van autisme.

Deze blog sprak me in het bijzonder aan.

De blog komt erop neer dat onze maatschappij er niet op ingericht is om mensen met een autisme te laten meekomen. Het is een maatschappij die mensen ziek of gehandicapt of arbeidsongeschikt maakt. Omdat mijn broer een vorm van autisme heeft, PDD-NOS, kan ik een beetje met haar meevoelen. Hij is in het leven van het kastje naar de muur gestuurd en van die muur weer naar een andere muur en van die muur naar weer een ander kastje.

Aanpassen

Onze maatschappij waaraan iedereen zich moet aanpassen maakt mensen ziek, gehandicapt of arbeidsongeschikt. Het zou logischer zijn als de maatschappij zich zou aanpassen aan al de mensen die er deel van uitmaken. Dat is niet zo makkelijk, zeker niet als het van boven af moet gebeuren. Het is onwaarschijnlijk dat daar politieke overeenstemming over ontstaat. Inspirerend boekwerk is voor mij altijd de Macht van de Machtelozen van Vaclav Havel. Het boekwerkje begint met een paar mensen die anders gaan doen dan men gewend is.  Mensen stopten met slogans van de Communistische partij in hun winkels te hangen. Zo dwong men verandering af. En toen een schaap over de dam was volgden er meer. We kunnen ook zelf dat schaap over de dam zijn als we geduldiger worden met mensen die niet zo goed kunnen meekomen, als we mogelijkheden bieden voor deze mensen en als we tijd nemen om voor ze te zorgen. Tegenover al dat gedrag zou iets van een beloning moeten staan-omdat tijd nu eenmaal geld kost- maar die  moet afgedwongen worden  Zorgen voor iemand, geduld hebben met iemand, mogelijkheden geven voor iemand zijn diepmenselijke kwaliteiten waarvoor we meer ruimte moeten nemen en die meer beloond zouden moeten worden.

Sta op

Net zoals het diepmenselijk was dat mensen met zijn allen het communistische juk van zich af wilden werpen zou het net zo diepmenselijk zijn als we met zijn allen de menselijke maat in de samenleving gaan terugbrengen. Sta op waar je voelt dat de menselijke maat mist en handel of protesteer. Ben niet langer dat radartje in de maatschappij die mensen ziek, gehandicapt of arbeidsongeschikt maakt of ben niet langer dat radartje dat zich ziek, gehandicapt of arbeidsongeschikt laat maken. Laat je horen, zoals Sylvia Stuurman.