Wat heb jij deze voorjaarsvakantie gedaan? Het is ongeveer een maand geleden, maar ik moet heel diep nadenken. Geen dagje fröbelen bij mijn zus in Amsterdam, waar we vorig jaar lekker hebben gekliederd met taarten van vogelvoer. Geen dagje dierentuin. Geen dagje winkelen in Utrecht. Geen dinertjes met vrienden, met goede gesprekken en heerlijke lachsalvo’s. Geen theater, dansavond of concert. Niets van dat alles. We hebben gewandeld. Want dat is zo’n beetje alles wat je nog kan: wandelen.
Klein leven
Langzaam verdwijnen de dagen, weken en maanden in een grijze massa. De lockdown zet ons gevangen in een klein leven. We werken en leren achter een scherm. Daar ergens aan de andere kant zitten die andere mensen. Daar zou je vroeger mee uitgaan. Die zou je knuffelen. Je zou samen zingen en lachen. Als je gezond door deze pandemie komt, heb je zeker mazzel maar het verlangen naar bijzondere momenten is geen overbodige luxe. Zonder herinneringen vervlak je als mens. Mensen hebben gebeurtenissen nodig om te vieren wie ze zijn. We rijgen herinneringen aan elkaar tot een verhaal waarin we onszelf herkennen. Tussen de grote kralen van geboorte en sterfte, opleidingen, verhuizingen, relationele besognes en werkperikelen zitten de kleine kralen van vakanties, concerten, festivals, dagjes uit en feestjes. Weet je nog op het North Sea Jazz Festival? Wat was dat een bizar goeie band. En dat we toen de trein terug misten en mochten logeren bij die superlieve mensen…
We missen die kleine kralen. Hoogtepuntjes die de weken van elkaar onderscheiden. De meerderheid heeft geen donkere herinneringen aan de hectiek op een IC, of aan afscheid van een dierbare in coma. De meeste mensen ploeteren voort in een schijnbaar eindeloze vicieuze cirkel. Het is als in Het oneindige verhaal van Michael Ende, waarin het grote niets steeds grotere stukken van het verhaal wegvreet. De pandemie heeft niet alleen veel mensenlevens gekost en economische schade aangericht, het heeft ons berooft van vele mooie herinneringen.
Herinneringendief
De meivakantie komt eraan. Laten we allemaal zo creatief mogelijk zijn om tóch mooie en bijzondere momenten te creëren. Ga huizenruilen met vrienden. Boek toch maar een overnachting in een stil hotel met eten op bed, waardoor je een wandeltocht langer en specialer kan maken. Ga zwemmen in dat ijskoude meer. Opwarmdeken mee. Maak van een kale wand in de schuur de coronamuur en maak de resten verf op. Fiets een grote ronde met onderweg een zelfgemaakte lunch om nooit meer te vergeten. Weg met de herinneringendief!
Catheleyne van der Laan